Analiza stateczności wewnętrznej
Wewnętrzna stateczność konstrukcji sprawdzana jest przy założeniu dwóch typów powierzchni poślizgu:
- Płaska powierzchnia poślizgu
Płaska powierzchnia poślizgu
- Łamana powierzchnia poślizgu
Łamana powierzchnia poślizgu
W obu przypadkach określona powierzchnia poślizgu badana jest ze względu na zmianę kąta ϑ.
Podczas przeprowadzania analizy optymalizacyjnej, obliczenia wykonywane są dla ław ze zmianą katą powierzchni poślizgu ν od 1 do 89 stopni z krokiem jednego stopnia.
Analiza wewnętrznej stateczności może być przeprowadzona za pomocą współczynnika bezpieczeństwa lub teorii stanów granicznych w zależności od ustawienia w ramce "Konstrukcje oporowe".
Analiza sprawdza, czy stosunek sił oporu i ścinania (napędowe) działających na powierzchnię poślizgu są większe od wprowadzonego współczynnika bezpieczeństwa. Stosuje się następujące siły:
Siły ścinania:
- składowa siły ciężkości równoległa do powierzchni poślizgu
- w przypadku łamanej powierzchni poślizgu - składowa czynnego parcia gruntu działającego na pionową część konstrukcji oraz równolegle do powierzchni poślizgu (parcie wyznaczane jest bez redukcji parametrów wejściowych)
- siły poziome na skutek obciążeń sejsmicznych
Siły oporu:
- tarcie i spójność gruntu wzdłuż powierzchni poślizgu
- suma sił przenoszonych przez gwożdzie