Metoda sprężysta
W metodzie sprężystej grupa pali analizowana jest za pomocą Metody Elementów Skończonych. Oczep przyjmuje się jako nieskończenie sztywny. Obciążenie ogólne przykładane jest w środku oczepu i może ono być importowane z dowolnego programu wykonującego analizy statyczne.
Pale modelowane są w sposób pokazany na rysunku poniżej:
Modelowanie pali
W ramce "Ustawienia" dostępne są cztery warianty modelowania pali:
- Pale zawieszone - wyznaczaj sztywność sprężyn na podstawie parametrów gruntu.
- Pale zawieszone - definiuj sztywność sprężyn
- Pale spoczywające na podłożu skalnym (nieściśliwym)
- Pale utwierdzone w podłożu skalnym (nieściśliwym)
Mikropale są zawsze uwzględniane jako zawieszone.
Wszystkie wyżej wymienione wariantach istnieje konieczność zdefiniowania "Poziomego modułu reakcji podłoża" charakteryzującego zachowanie się pala w kierunku poprzecznym. Pale zawieszone wymagają następnie określenia sztywności sprężyn pionowych. Program pozwala na wsteczne wyznaczenie sztywności tych sprężyn na podstawie dostępnych parametrów gruntu i typowych obciążeń. Mogą one być także zdefiniowane bezpośrednio w ramce "Sprężyny pionowe".
Istnieje możliwość wyboru przegubowego lub sztywnego połączenia pali z oczepem.
Połączenie pala z oczepem (wybór w ramce "Ustawienia")
Rzeczywista analiza wykonywana jest za pomocą metody elementów skończonych. Każdy pal dzielony jest na dziesięć elementów. Dla każdego elementu program definiuje wartości sprężyn pionowych i poziomych. Następnie, w porównaniu do pojedynczego pala, sztywność sprężyn poziomych i pionowych jest redukowana zarówno dla pali zewnętrznych jak i wewnętrznych. Sztywność pozioma redukowana jest współczynnikami: 0,5 dla pali zewnętrznych oraz 0,25 dla pali wewnętrznych; sztywność na ścinanie redukowana jest współczynnikami 0,5 oraz 0.1 odpowiednio dla pali zewnętrznych i wewnętrznych. Redukcje te dobrze odzwierciedlają rzeczywiste zachowanie grupy pali. Sprężyny w podstawie pala oraz wszystkie sprężyny w analizie mikropali nie podlegają redukcji.
W przypadku ław fundamentowych, redukcja sztywności sprężyn jest uwzględniana wyłącznie w kierunku szerokości fundamentu.